De realiteit van oorlog valt niet meer te ontkennen. Binnen Vliegop! denken we na over manieren waarop we het verzet tegen oorlog effectiever kunnen voeren. Onderstaande tekst is geschreven in november 2023 door Sloveense kameraden geschreven. De originele tekst is hier te vinden.
We hebben de tekst vertaald, maar we zouden hem moeten overzetten naar de Nederlandse context. Waarom laten we de CEO van Thales Nederland Gerben Edelijn met rust? Deze man, raadslid bij de Adviesraad voor Wetenschap, Technologie en Innovatie (AWTI), een “onafhankelijk” adviesorgaan van de regering en het parlement uit openlijk zijn verwachtingen van de staatssecretaris “Edelijn wil dat de bewindsman “ons mooie product” aan de man brengt in het buitenland.”
Wie zijn de andere oorlogsprofiteurs hier en hoe gaan we ze stoppen?
[wordt vervolgd]
De oorlogen worden op dit moment in vele delen van de wereld uitgevochten. Syrië, Zuid-Soedan, Ethiopië, Myanmar om er maar een paar te noemen, en natuurlijk Oekraïne en Palestina/Israël. Bijna elke paar maanden worden er nieuwe namen aan de dodelijke lijst toegevoegd. Ondanks alle pogingen om de oorlog te normaliseren is geen van deze oorlogen een natuurlijke catastrofe die zomaar gebeurt en waar we geen controle over hebben. Oorlog breekt nooit zomaar uit, het is eerder zo dat degenen die er baat bij hebben vaak veel moeite moeten doen om de omstandigheden te creëren waarin het mogelijk wordt. Veel van het werk om die omstandigheden te creëren vindt ver weg van het slagveld plaats, in machtscentra, waaronder de structuren van de Europese Unie en de NAVO. We worden hiertoe gedwongen door ons lidmaatschap van deze belangengroepen en zijn daarom verplicht om aan onszelf toe te geven dat de oorlog ook onze zaak is.
Militairen van de Sloveense strijdkrachten worden momenteel ingezet voor militaire missies in verschillende delen van de wereld, voornamelijk in wat de strategisch belangrijke zogenaamde westelijke Balkan of het voormalige Joegoslavië wordt genoemd. In het verleden maakten ze deel uit van de bezettingstroepen in Irak en Afghanistan. Ze waren in een quasi waarnemersrol in Libanon, Syrië, in een vage rol in Mali en waarschijnlijk elders. Tegenwoordig zijn ze volgens officiële bronnen aanwezig in Kosovo, Bosnië en Herzegovina, Servië en Noord-Macedonië. De aanwezigheid varieert van observatie tot inlichtingen, maar impliceert in ieder geval in Kosovo ook de mogelijkheid van directe deelname aan gewapende conflicten. Bovendien is het Sloveense leger, als onderdeel van zijn NAVO-lidmaatschap, ingezet op het grondgebied van Slowakije en Letland als onderdeel van de “oostelijke flank van de NAVO”. Het heeft wapens geleverd aan de Iraakse en Afghaanse autoriteiten in dienst van de bezettingsmacht, en onlangs nog aan Oekraïne met een royale zending zware wapens. Slovenië is in oorlog.
Investeren in het leger, d.w.z. wapens kopen, staat regelmatig op de agenda van elke Sloveense regering, ongeacht de politieke partijen die aan de macht zijn. Terwijl de vorige regering onder leiding van Janez Janša 780 miljoen euro uittrok voor de periode van 2021 tot 2026, heeft de huidige regering onder leiding van Robert Golob dit zelfs overtroffen door nieuwe investeringen goed te keuren voor een bedrag van meer dan 1 miljard euro voor de periode tot 2026. De gemeenplaatsen over het garanderen van veiligheid verbergen het feit dat het in werkelijkheid vooral een bedrijf is. Hoewel ze ons met verschillende propagandatechnieken proberen te overtuigen van de noodzaak van het leger, ligt het doel ervan vooral in het bedienen van de oorlogsindustrie, in necro-kapitaal, dat wil zeggen, zoals het kapitalisme betaamt, in het draaien en oppotten van geld door de elites, in dit geval letterlijk over lijken.
Slovenië heeft ook een aantal enthousiaste opportunisten op dit gebied. Dit voorjaar reageerden meer dan 40 Sloveense bedrijven op een aanbesteding van het Ministerie van Defensie (MORS), waarin ze aangaven dat ze bereid waren deel te nemen aan de productie van munitie. Informatie over welke bedrijven dit zijn en of er daarna ook daadwerkelijk deals zijn gesloten, is tot nu toe achtergehouden voor het publiek. De wapenhandel is volgens het MORS zelf een domein van geheimzinnigheid, waarbij materiaal vaak als ‘intern’ wordt gemarkeerd, vooral wanneer overheidsgeld in de zakken van particuliere oorlogsprofiteurs verdwijnt.
Volgens de informatie die publiekelijk beschikbaar is, is één van hen Arex defence, wiens CEO Tim Castagne trots opschept dat 2022, het jaar van de oorlog in Oekraïne, voor zijn bedrijf “het beste jaar in [onze] geschiedenis1” was. Ook voor andere lokale fabrikanten en wapenhandelaars gaan de zaken blijkbaar goed, zoals blijkt uit een van de weinige persberichten van MORS2 dat af en toe een blik achter de schermen werpt. In 2022 wordt onder de rubriek “Export en overdracht van militaire wapens en uitrusting” een bedrag van meer dan 36,5 miljoen euro genoteerd, wat meer dan het dubbele is van het cijfer voor 2020, toen het iets meer dan 17 miljoen euro bedroeg. In 2022 exporteerden Sloveense bedrijven ook wapens of onderdelen voor de productie ervan naar Israël. De oorlog is hier, en de oorlogsprofiteurs ook.
Ondanks de eigen inspanningen van de publieke opinie en de steun van de autoriteiten voor militarisme, heeft het Sloveense leger nog steeds te maken met twijfels over de rechtvaardiging van zijn bestaan. Mensen die dagelijks werken om de materiële voorwaarden voor hun overleving veilig te stellen, zien niet hoe de verwoestingen van de oorlog, waarvan het leger de eerste voorbode is, hen ten goede komen. Dit is ook de reden waarom oorlog en militaire propaganda steeds agressiever worden: militaire beurzen, wervingsacties op middelbare scholen en hogescholen, promotiecampagnes en niet in de laatste plaats de inzet van het leger aan de grens sinds 2015 moeten ook worden begrepen in de context van de normalisering van de militaire aanwezigheid in het dagelijks leven van een samenleving. Het is dan ook geen verrassing dat er onlangs veel werd gesproken over de openbare aanbesteding voor een militaire realityshow. Dit is een illustratief onderdeel van een brede pr-campagne om met publiek geld de aantrekkingskracht van oorlog op jongeren te vergroten. Grote billboards, videospots, apps, de bezetting van openbare ruimtes zijn slechts bijzondere uitingen van de normalisering van het idee van een militaristische samenleving die steeds agressiever alle levenssferen binnendringt. Oorlog is er ook en we worden er voortdurend op voorbereid.
Oorlog is daarom een dagelijkse realiteit voor miljoenen mensen over de hele wereld, en Slovenië is er volledig bij betrokken met al zijn macht in termen van politiek, militair en met wapens. De rol van Slovenië mag dan klein zijn in absolute termen, hij bestaat en beïnvloedt andere aspecten van de samenleving. Elke investering in oorlog betekent dat er geen geld gaat naar onderwijs of sociale overdrachten, elke missie in het buitenland betekent extra geld dat niet beschikbaar is voor het volksgezondheidsbudget, praktisch elke “humanitaire missie” betekent alleen de handhaving van een bepaald belangengebied, elke politieke steun voor genocide betekent de normalisering van een wereld waarin genocide legitiem is, en elke criminalisering van het organiseren tegen oorlog betekent een stap verder in de richting van een autoritaire samenleving.
De terreur van de bezettingsstrijdkrachten van de Israëlische staat tegen het volk van Palestina heeft de oorlog, in al zijn gruwelijke dimensies, weer in het nieuws gebracht na slechts een paar weken van relatieve rust. Na getuige te zijn geweest van de ‘overplaatsing’ van de Armeense bevolking van het ene staatsgebied naar het andere (waarvan momenteel niets in de krantenkoppen te lezen is), zijn we geschokt door een nieuwe en nog bloediger episode in de decennialange koloniale opmars van de Israëlische staat, die alle kenmerken heeft van een genocide tegen het Palestijnse volk. Maar de massamoord die plaatsvindt aan de andere oever van onze eigen Middellandse Zee is niet alleen een zaak van degenen die erin omkomen of van degenen die op de knoppen drukken of aan de trekkers trekken: niet alleen de Verenigde Staten zijn erbij betrokken, maar ook de Europese Unie en Slovenië, onder leiding van premier Robert Golob en minister van Buitenlandse Zaken Tanja Fajon. De oorlog, bezetting, etnische zuivering en genocide in Palestina zijn daarom ook onze zaak – we moeten stelling nemen en laten zien welke structuren in onze lokale omgeving de voorwaarden scheppen voor oorlog over de hele wereld.
Overal in de zogenaamde westerse wereld zijn er protesten, veroordelingen, openbare interventies die eisen dat de respectieve autoriteiten stoppen met het steunen van het koloniale project in Palestina en dat er een staakt-het-vuren komt. Maar protesten voor een einde aan de aanvallen, voor vrede en gerechtigheid voor iedereen die in Palestina/Israël leeft, worden op veel plaatsen verboden, de media en sociale netwerken gecensureerd. Er zijn talloze voorbeelden van mensen die hun baan kwijtraakten alleen maar omdat ze zoiets universeels als steun voor een staakt-het-vuren of rouw om alle slachtoffers tot uitdrukking brachten. Onder het mom van het bestrijden van antisemitisme zijn mensen het doelwit die publiekelijk hun naam en lichaam geven tegen de voortzetting van apartheid, bezetting en genocide. Joden zijn hier ook niet veilig voor, want zij spreken zich massaal uit in de zogenaamde Westerse wereld en verwerpen de misdaden die dagelijks in hun naam worden gepleegd. Ook zij worden gearresteerd, gestraft, monddood gemaakt en in diskrediet gebracht. De Duitse staat bijvoorbeeld, die zo gebukt gaat onder zijn historische verantwoordelijkheid voor de Holocaust, durft opnieuw Joodse organisaties het recht te ontnemen om in het openbaar te handelen, om te bepalen wat Joden wel en niet mogen doen. Deze keer mogen ze niet oproepen tot vrede en tot gelijk respect voor het leven van Palestijnse mannen, vrouwen en kinderen. Tegelijkertijd stuurt Slovenië mensen terug die vluchten uit de Russische Federatie om te ontsnappen aan de dienstplicht, ook al is hun vlucht een directe uiting van hun niet-deelname aan de oorlog, in dit geval tegen Oekraïne en, indirect, tegen de NAVO. Dit bewijst eens te meer dat het niet in het belang van de elites is om een einde te maken aan de oorlog en de voorwaarden ervan af te schaffen, maar om door te gaan met de voortdurende vernietiging en het geweld.
Ook in Slovenië worden dissidenten tegen de Sloveense steun aan de oorlog ondervraagd door de Sova, intimideert het ministerie van Binnenlandse Zaken, met de kennelijke steun van de regering, de bevolking op tragikomische wijze met de vermeende dreiging van een terroristische aanslag en voert het, in navolging van Italië, de politiecontrole aan de grenzen opnieuw in. De psychose die nooit echt is geëindigd en de oorlog tegen het terrorisme zijn dus als een spook uit het verleden teruggekeerd aan de grote deur, waarmee de maatschappelijke elites hun samenleving opnieuw aan de noodtoestand willen onderwerpen. Ook in Slovenië zijn we getuige van een krampachtige poging om beelden van de terroristische dreiging te fabriceren. Deze zouden lachwekkend zijn als ze niet eens te meer een onheilspellende getuigenis waren van de mate waarin de elites bereid zijn om wetten te negeren als dat nodig is om hun eigen belangen te bevredigen. Het ministerie van Binnenlandse Zaken en het ministerie van Defensie, of de politie en het leger, werken hier eendrachtig samen. In de context van “geallieerde solidariteit” draagt het Sloveense leger in het NAVO-pact zijn steentje bij aan het mozaïek van de dodelijke oorlog tegen migranten op de Middellandse Zee, en de Sloveense politie aan de grenzen van het land. Tegelijkertijd misbruiken de autoriteiten de “nieuwe crisissituatie” om nieuwe, oude autoritaire regels op te leggen. Oorlog is inderdaad ook hier.
Oorlog, wapens, genocide, onderdrukking, niets van dit alles is onvermijdelijk. Net zoals kapitalisme niet onvermijdelijk en vanzelfsprekend is. Ze zijn allemaal in strijd met de belangen van de meerderheid van de wereldbevolking en leiden de wereld naar de ondergang. Daarom willen we geen stille toeschouwers zijn van genociden die voor het oog van de hele wereld worden gepleegd. Wij zijn ertegen om overheidsgeld uit te geven aan bewapening, oorlog, leger en politie en hun infrastructuur. We zullen pas vrede in de wereld bereiken als de voorwaarden die oorlog mogelijk maken voor eens en altijd worden afgeschaft. Wat we ook niet willen is kapitalistische vrede, die voor velen van ons ook een leven van ontbering, dagelijks geweld en uitbuiting betekent, en op veel plaatsen ook de voorbereiding op een nieuwe oorlog.
Concreet betekent het eisen van vrede vandaag de ontmanteling eisen van het apartheidsregime en de bezetting in Palestina/Israël, het einde van alle militaire interventies in Oekraïne, de ontmanteling van de militaire industrie en de ontmanteling van alle soorten militaire organisaties. Op lokaal niveau betekent dit onder andere de afwezigheid van oorlogspropaganda en een voortdurende strijd tegen nationalisme, patriarchaat en alle andere uitingen van het idee dat aan mensen verschillende niveaus van rechten kunnen worden toegekend.
Daarom sluiten wij ons aan bij het antimilitaristische protest in Tržič op 4 november 2023. In een regio die getekend is door de oorlog die honderd jaar geleden het einde van alle oorlogen betekende. Waar zelfs vandaag de dag sommige mensen de overwinning vieren en een discours opbouwen dat elke oorlog in de geschiedenis onvermijdelijk en logisch was. Waar nationalismen vandaag de dag voortleven. Wij staan aan de kant van andere ideeën: wij staan aan de kant van de afschaffing van grenzen, aan de kant van samenleven en samenwerken, aan de kant van een visie op een landschap waar in de toekomst vele talen gesproken kunnen worden, inclusief de talen die nieuw komen, en van het opbouwen van gemeenschappen die niet gebaseerd zouden zijn op relaties van uitbuiting.
STOP MILITARISERING!
TEGEN DE WAPENINDUSTRIE!
GEEN OORLOG, GEEF ONS VREDE!
STOP DE GENOCIDE IN GAZA!
Initiatief tegen militarisering
Vandaag organiseerde het ministerie van Defensie een voorliegsessie voor omwonenden van vliegbasis Leeuwarden over de consequenties in hun omgeving van hun onzalige uitbreidingsplannen. Voor ons een prachtige kans het perspectief te vergroten en te wijzen op de gevaren van de NAVO en verdere militarisering.